Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

τΟ πΟδήΛαΤο τΟυ ΠιΚάΣΣο

Οι μοντερνιστές δημιουργούν με παλιά ποδήλατα.

Μια μέρα ο Πικάσσο περπατούσε στη Βαρκελώνη και παρατήρησε ένα παρατημένο ποδήλατο στα σκουπίδια. Απορημένος που κανένας δεν ήθελε αυτό το ποδήλατο, το μάζεψε σπίτι του και άρχισε να πειραματίζεται. Δεν ξέρουμε αν εξ'αρχής ήθελε να φτιάξει και που θα γίνει σύμβολο για όλους τους Καταλανούς, αλλά τα κατάφερε! Μόνο με μερικά εξαρτήματα του ποδηλάτου έφτιαξε έναν ισπανικό...ταύρο, σε μια πιο μοντέρνα εκδοχή του. Σήμερα ο ταύρος του Πικάσσο είναι τόσο γνωστός που τον συναντάς παντού στην Βαρκελώνη να διακοσμεί της αυλές και τις προσόψεις των κτηρίων.

Βέβαια, ο Πικάσσο δεν είναι ο μοναδικός μοντερνιστής που μετέτρεψε ένα παλιό ποδήλατο σε έργο τέχνης. Το ίδιο έκανε και ο Marcel Duchamp: σε μια προσπάθεια του να κατασκευάσει κάτι πιο αφηρημένο, αποδομώντας την έννοια της τέχνης, τοποθέτησε μία ρόδα ποδηλάτου πάνω σε ένα σκαμνί κουζίνας. Μάλιστα, χαρακτήριζε αυτές τις κατασκευές ως “υποβοηθούμενα έτοιμες” ή "assisted readymades", δηλαδή τις έβλεπε ως ένα γλυπτό που έχει ήδη κατασκευαστεί εκ τον προτέρων.

Αν δεχτούμε όμως ότι οι κατασκευές αυτές έχουν ήδη φτιαχτεί, τότε γιατί χρειάζεται ο καλλιτέχνης να δημιουργήσει εκ νέου κάτι με αυτές? Η απάντηση είναι ότι τα ίδια τα αντικείμενα έχουν πολλές χρήσεις. Μπορούμε να αναιρέσουμε το σκοπό που προορίζονται και τους δώσουμε ένα νέο ρόλο πιο ανατρεπτικό. Πρέπει να πάψουμε να συνδέουμε τα υλικά γύρο μας με συγκεκριμένες χρήσεις. Να αφήσουμε τη φαντασία μας ελεύθερη και ταυτόχρονα να δουλέψουμε την έμφυτη συνθετική μας ικανότητα.

Το θέμα δεν είναι μόνο αισθητικό, σίγουρα ένα έργο τέχνης μπορεί να φτιαχτεί από οτιδήποτε, αλλά είναι και πρακτικό στη καθημερινότητα μας. Σήμερα, κάποιος μπορεί να φτιάξει ολόκληρη μονοκατοικία από ξύλο και πεπιεσμένο άχυρο(χωρίς χρήματα και με πολλά περισσότερα πλεονεκτήματα από ότι τα συμβατικά σπίτια) ή ένα τραπέζι από φτερό αεροπλάνου ή μία βιβλιοθήκη από πολύχρωμα καφάσια. Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν άπειρες ιδέες για να κατασκευάσεις κυριολεκτικά οτιδήποτε από υλικά που μέχρι τώρα καταλήγουν σε κάποια χωματερή... Στο δρόμο, λοιπόν, που χάραξε ο Πικάσο!!

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

25 Μαρτίου...

Τι σημαίνει για μας
επανάσταση για την ανεξαρτησία?
Tι σημαίνει για μας η λέξη Πατρίδα?
κι αν την αγαπάμε τι κάνουμε γι' αυτήν?
Τι μας δυναστεύει σήμερα?

Γιατί εύκολα αναρτά κανείς
μια σημαία στο μπαλκόνι...
Εύκολα παρελαύνει ή έστω παρίσταται...
Εύκολα κάνει ωραίες δηλώσεις...

Δύσκολα όμως αλλάζει τρόπο σκέψης.
Δύσκολα ενδιαφέρεται.
Δύσκολα βρίσκει τη σωστή ψήφο.
Δύσκολα βλέπει την αλήθεια
απεκδυόμενος τις παρωπίδες
με τις οποίες μας μεγάλωσαν.
Δύσκολα σκέφτεται και πράττει
για το καλό όλων.


Πατρίδα μας είναι οι ιθάκες
τα όνειρα που έιχαμε μικροί...
Ας κάνουμε γρήγορα πετάλι
να κατακτήσουμε ό,τι ονειρευτήκαμε μαζί.

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Για μία πόρτα

Ονειρεύομαι μία πόρτα κανονική. Όπως όλες οι άλλες πόρτες του κόσμου. Τοποθετημένη κάπου στη Καλαμάτα. Οπουδήποτε, αρκεί να μπορεί να την ανοίγει και να την κλείνει όποιος και όποτε θέλει. Δε ξέρω αν θα βοηθούσε ψυχολογικά, όσους μένουν άστεγοι στο δρόμο, να νιώσουν ότι μπορούν να μπαινοβγαίνουν από μία δικιά τους πόρτα, αλλά...Εμένα με εξιτάρει η ιδέα να βλέπω ένα αντικείμενο, που ανήκει στο εσωτερικό του σπιτιού, έξω από αυτό και μάλιστα σε κοινή θέα!

Θα μπορούσα να καταλάβω τον χαρακτήρα καθενός, μόνο και μόνο από το πώς συμπεριφέρεται στη πόρτα μου. Ένας σοβαρός κύριος θα φρόντιζε πάντα να τη κλείσει. Κρατώντας, μάλιστα, σφιχτά το χερούλι. Τα παιδάκια θα την ανοιγόκλειναν δυνατά παίζοντας κρυφτό. Oι ηλικιωμένοι θα την προσπερνούσαν χωρίς να μπούν από μέσα. Έχουν και αυτοί τα δικά τους προβλήματα: Μερικοί δε θα την έβλεπαν καν, άλλοι δε θα θυμόντουσαν ότι είναι εκεί, ενώ άλλοι θα στέκονταν απόμακρα και θα έλεγαν στους περαστικούς "αυτά είναι έργα θαυμαστά!"

Όχι δε γράφω παιδικό μυθιστόρημα, ούτε με έχει πιάσει παραλήρημα φαντασίας. Θα ήθελα πολύ να σας ταξιδέψω σε άλλες πόλεις όπου μπορείς να συναντήσεις επίγεια φεγγάρια, υποβρύχια, Μαμούθ, γιγάντιους σκορπιούς, U.F.O. και πολλές άλλες μοντέρνες κατασκευές σε δημόσιους χώρους, απλά από άποψη.

Εγώ μόνο μια πόρτα ονειρεύτηκα....


ΥΓ: Το κείμενο γράφτηκε τρείς μέρες πριν βρεθεί η πόρτα της φωτογραφίας...

Για ποια εξέλιξη μιλάτε?

Το αμάξι μοιάζει με γουρούνι παμφάγο
αχόρταγο και διψασμένο,
που θέλει να σε κάνει να του μοιάσεις...

Το ποδήλατο δε ζητάει τίποτα από αυτά,
μόνο ισορροπία στη ζωή
και να είσαι πάντα ο εαυτός σου...

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Φρέσκος αέρας

Μικρές ανάσες συνθέτουν τη σκέψη μου
Θέλω κι απόψε να σε αδράξω ζωή…

Πολλές εικόνες ξανοίγονται γύρω μου
Με ένα ποδήλατο γυρνάμε στη γή

Μπορείς να διώξεις τα σύννεφα μέσα σου
Άσε την αύρα σου να απλωθεί…

Και η πνοή μου θα ενωθεί με μια θύελλα
Που θα σε κάνουν να αλλάξεις ζωή!

Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Για τον αγαθό γέροντα...


Ποτέ μας δε χαρήκαμε τον αγαθό Γέροντα
το ηλιοβασίλεμα απ΄την πανύψηλη πυραμίδα
το ποτάμι που αναβλύζει στις δροσερές πηγές του,
το ξεχασμένο φαράγγι με τις μυστικές σπηλιές
το δάσος, τη κατασκήνωση, το καταρράκτη…

Ήρθε η ώρα,
Να επαναφέρουμε την ισοροπία.
Μέσα μας, στο περιβάλλον, στη φύση,
Παντού… σε κάθε τι που μολύνθηκε!

Ενάντια, στην πολιτική της χωματερής
στους νταβατζίδες των βουνών
σε αυτούς που κάψαν τα χωριά μας
σε όσους σνομπάρουν την αναδάσωση
στη κοινωνία που απομακρύνει τους νέους από τη φύση
στο κράτος που δε παρέχει κίνητρα αποαστικοποίησης

Με όση δύναμη σας απόμεινε
Φωνάξτε μαζί μου από ψηλά:
¨ΕΓΩ είμαι ακόμα κάτοικος του ΤΑΥΓΕΤΟΥ¨
όπως όλοι μας...






TIP: Αγαθό γέροντα αποκαλούσε τον Ταύγετο ο ποιητής μας Νικηφόρος Βρεττάκος.


Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

Ταυτότητα

Το αποφάσισα!
Θα φτιάξω ένα blog,
για την αναγέννηση του ανθρώπου!
Επαναστατικό, μοντέρνο και ελεύθερο.
Γιατί αυτός είμαι εγώ,
ανάποδος καθρέφτης του κόσμου σας.